Άλλη μια μέρα με βροχή στο Παρίσι, μια συνηθισμένη μέρα του χρόνου, με αρκετή εσωστρέφεια. Την ώρα αυτή η Τάνια σχολάει απ' τη δουλειά, όπως κάθε μέρα, εδώ και δέκα χρόνια. Έχει προγραμματίσει να πάει για καφέ με τη φιλη της, τη Μύριαμ.
Εν τω μεταξύ την ίδια στιγμή ο Φίλιππος κατευθύνεται προς τη δουλειά. Πρώτα θα κάνει μια γρήγορη στάση για καφέ, μήπως καταφέρει να 'ναι λειτουργικός και σήμερα. Έχει ξενυχτήσει γι' άλλη μια φορά, χωρίς φανερό λόγο είναι η αλήθεια.
Εκείνη τη στιγμή η Τάνια κλείνει την πόρτα της καφετέριας βιαστικά. Πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον και συγκρούονται.
Μια ματιά, αυτή η πρώτη ματιά είναι αρκετή! Κοιτάζονται στιγμιαία και καταλαβαίνουν: ο
ένας θα αποδειχθεί καθοριστικός για τον άλλον, είναι αλήθεια φτιαγμένος ο ένας για τον άλλον! Από τότε γίνονται αχώριστοι κι έρχονται ολοένα και πιο
κοντά. Και παίρνουν την απόφαση να μείνουν μαζί.
Επειδή αγαπιούνται, αποφασίζουν να ζήσουν μαζί ως τα
γεράματα. Θα πάνε στο Λονδίνο γι'αυτό. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται, όπως τα σχεδιάζουν. Έχουν πολλή δουλειά κι οι δύο, δουλεύουν απίστευτα πολύ, λείπουν κι η δυο πολύ από το
σπίτι, δεν βλέπονται σχεδόν καθόλου.
Αρχίζουν καβγάδες, τσακωμοί, φωνές, διαξιφισμοί, τσιρίδες, κάποτε και χειροδικίες.
Αποφεύγουν πια ο ένας τον άλλον, δε συζητούν, δεν αγγίζονται, έχουν ξεχάσει να αγαπιούνται! Καταλαβαίνουν πως πρέπει ν' αλλάξουν προτού να είναι αργά για την αγάπη και τη ζωή τους. Μειώνουν τις ώρες δουλειάς, αρχίζουν να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν εκδρομές, να κάνουν ό,τι χρειάζεται, για να επιβιώσουν. Σιγά σιγά κατάφεραν να ξανακερδίσουν τον χαμένο χρόνο! Τελικώς ζήσανε μια ευτυχισμένη ζωή ως τα γεράματα, όπως το είχανε σχεδιάσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου