«Ταξίδι αλλόκοτο»

Σε πολιτεία αλλόκοτη, 
όπου άνθρωποι κοιμούνται ανάποδα 
και νυχτερίδες ίσια, όπου 
άνθρωποι, όταν πεθαίνουν,
βγάζουν φτερά και 
τα πουλιά τα χάνουν,
όπου σπίτια στηρίζονται 
στην άκρη της σκεπής, 
όπου η θάλασσα θυμίζει ουρανό 
κι ο ουρανός τη θάλασσα, 
όπου τ' αστέρια είναι βότσαλα 

κι η άμμος το χαλί της, 
εκεί θα ήθελα να Ζω!
Να σκέφτομαι με την ψυχή, 
να νιώθω με τη σκέψη.
Κάποτε ο λογικός ψελλίζει: 

- Ποιος 'θελε να ζει σε έναν τέτοιον τόπο; 

-Ίσως ένας κάποιος «άρρωστος»! 

Θα τόνιζε με νόημα πως οι τρελοί 

το θέλουν! Τούτον τον τόπο αγάπησα 

κι ένα ταξίδι αλλόκοτο εκεί θέλω να έχω: 

Αγαπητό ημερολόγιο,

Τα συναισθήματα ρέουν ανάμεικτα για 

την όμορφη κόρη που μ' αγγίζει τρυφερά,

με χαϊδεύει απαλά, με δονεί υπέροχα.

Στη μυρωμένη κάμαρα, ανθοστόλιστη 

και μοσχομυριστή η κόρη.

Ήρθε πάλι, πλάι μου να σταθεί. 

Κι είχε καιρό να παίξει μαζί μου. 

Φοβήθηκα μήπως με ξέχασε,

μήπως βαρέθηκε ή το χειρότερο: 

μη θέλει τη Μουσική ν' εγκαταλείψει.

Απερίγραπτη χαρά στο άκουσμα 

της πόρτας που ανοίγει. Η θωριά της 

διαφορετική, τελείως αλλόκοτη.

Ίσως δε μάθω ποτέ τι έφταιγε! 

Μα ο πόνος της πλημμύρισε το δωμάτιο.

Με την είσοδο, κάθεται στην καρέκλα.

Παίζει, παίζει με μια ψυχή θολή,

τρικυμισμένη, απείθαρχη.

Χωρίς παρτιτούρα, όλα από μνήμης. 

Δίχως να χάσει ή να μπερδέψει νότα.

Μελωδία απόκοσμη, ουράνια, επιβλητική! 

Όπως γρήγορα ήρθε, έτσι κι αποχώρησε. 

Έφυγε και βιαζόταν. Όφειλε κάπου 

να πάει, μια στράτα να διαβεί.

Θα τραγουδήσουν ξανά τα πλήκτρα μου; 

Εύχομαι πλάι μου σύντομα για

μι' ακόμη φορά να ξαποστάσει!

«Μια πτώση...»

Εμείς 

οι απεγνωσμένοι,

άλλοτε με βιβλίο κι
άλλοτε με κρασί στο χέρι.

Στο καλύβι μέσα, με το βλέμμα 

χαμένο στο ρολόι της ζωής,
κοιτάμε τους καθρέπτες
και χανόμαστε μέσα τους.
Κι εσείς με πλατύ χαμόγελο,

 εσωστρεφείς τραγουδάτε 

σιγά στα περιστέρια.
Αμιγώς μοναχικοί,
χορεύετε τανγκό πλάι 

στην Ιωάννα της Λωραίνης.
Το βλέμμα δεν τραβάτε από 'δω,
το άγγιγμά σας δεν έχει ουσία.
Συνεχίστε να χορεύετε,

 με το ταίρι σας αφήνω.

Κι εμείς γυμνοί και δόλιοι, 

αμιγώς απόμακροι.
Προσοχή! Το τασάκι στη γωνιά 

της θράκας κινδυνεύει με μια 

πτώση πρωτόγνωρη!

( Α.Π.)