Όταν Εκείνος συναντά Εκείνη...

Όταν Εκείνος συναντά Εκείνη...

7 Απρ 2024

«Δια βίου, μέσα του...»


Κάθε που εκπνέω, ένα όνειρο χάνεται, 
έν' άστρο που κάποτε ίσως άγγιζα.
Ένα στερέωμα που παρ' ολίγον θα διένυα. 
Κάθε που ένα βήμα επιστρέφει, διχοτομούνται ελπίδες. Κι όλο βυθίζομαι, γερνώ, περιστρέφομαι,αναδύομαι. Αφαίρεσαν την όραση και έμεινα τυφλός. Εθίστηκα στην ερημιά της ύπαρξης. Ξεπέρασέ το! Δεν εντοπίζομαι.
Κι ούτε συχνά επιθυμείς την αναζήτηση! Δύσκαμπτη η επάνοδος στη νόρμα. 
Στη συσκότιση, το αβίωτο 
κι η σκοτοδίνη δεν ανιχνεύονται. 
Λογισμούς αλγεβρικής παράστασης θυμίζουν τόσες εμμονές. Κάθε υπερανάλυση αθλίως 
με υποσκάπτει, ενδόμυχα οδεύει, ως αίλουρος διέρχεται, τα σώψυχα λυμαίνεται.
Ανοίξανε τα μάτια μου, συνομιλώντας με τις νότες. Ενδύθηκα τη μαγική αντίσταση, 
να υπερβώ το αύριο, να εκτιμήσω το παρόν, 
να σβήσω κάθε παρελθόν. 
Άγγιξε τη γενετική ροή! 
Εφόσον αρέσκεσαι, όπου μένω τυφλός, 
τα μάτια σου απόθεσε! Δαίμονες αναζητάς 
στις πράξεις, μα προτίμησε την ενδοσκόπηση. Εκεί τίποτε δεν κρύβεται. Το σώμα είναι 
η φυλακή του κτήνους. Υποδόρια διαβιεί, 
μ' αλίμονο θα γεννηθεί οσονούπω. 
Βράδια τραγέλαφος, ζωτικά όργανα τίκτω. Διαθέτω μια ξύλινη, παγωμένη καρδιά. 
Ο τερμίτης μου αναδεικνύεσαι. 
Η αγάπη εξανεμίζεται πέρα απ' τον δικό σου κύκλο. Η δική μου αγάπη ναυάγησε, κρυφοκοίταξε το σπίτι! Πριν το ξεστομίσω, ακονίζω κάθε πλευρά, οπότε σχόλια 
χάλκευσης του στίχου δε μ' αγγίζουν. 
Προτού εξωτερικεύσεις, αυτοκατανοήσου! 
Η αμφισβήτηση δεν κάνει αίσθηση κατόπιν. 
Έχω σφραγίσει τις διόδους στο δέρμα, 
να μην κλαπεί για μια φορά ακόμη. 
Ό,τι αντικρίζεις είναι κάλπικο, 
το παιδικό μυαλό σε συρτάρι φυλάσσεται. Ευλαβικά, να μου θυμίζει πως άλλοτε υπήρξα αιθεροβάμων. Κάποτε ονειρεύτηκα κι εγώ! Εγκλωβίζω ό,τι αγαπώ σε τμήμα 
του νου ασφυκτικά το φυλακίζω. 
Το μετονομάζω καρδιά στη συνέχεια. 
Το μεταφέρω σ' αρχείο, διατηρητέο στο άπειρο. 
Να έχω μια κόπια σε ηχείο, άμα φύγω.
Έχω σταυρώσει αυτό το σώμα δεκάδες φορές. 
Κι όσο δε βλέπεις τα καρφιά, 
το βάθος επιφανειακά το προσεγγίζεις. 
Κατά συνείδηση, αποφαίνεσαι. 
Άμα με συναντήσεις ποτέ, στρίψε! 
Εγώ ανάγκη κανενός δεν έχω. 
Καλύτερος φίλος ενός παιδιού η μητέρα. 
Ποτέ δεν πεθαίνει, ποτέ δεν παραιτείται, 
πάντοτε αγρυπνεί. Ζει, δια βίου, μέσα του!