Κάποτε υπήρχε μια βασίλισσα που λεγόταν Λουδοβίκα. Ο βασιλιάς ονομαζόταν Κεν. Τα δυο παιδιά ήταν πολύ ερωτευμένα, όμως υπήρχε εμπόδιο απροσπέλαστο ανάμεσα τους. Οι γονείς τους ήταν μαλωμένοι, οπότε δεν μπορούσαν να βρίσκονται, ούτε, βέβαια, σκέφτονταν να τους το πουν.
Τα δυο παιδιά δεν άντεξαν και πολύ! Κάτι έπρεπε να κάνουν. Αποφάσισαν να πάνε ταξίδι στο μαγικό χωριό, στην Άλισον.
Μια μέρα, την ώρα που έπεφτε ο ήλιος, ο Κεν ήρθε κάτω απ' το παράθυρο της Λουδοβίκα, μ' ένα άσπρο άλογο, και την πήρε. Έφυγαν ένα ταξίδι, μακριά απ' όλους κι απ' όλα. Το ταξίδι δεν το ήξερε κανείς, μόνο αυτοί οι δύο. Την επομένη βρέθηκαν κάτω από 'να δέντρο, ακούγοντας το κελάηδισμα των μαύρων πουλιών, που κάθονταν στα κλαδιά της κερασιάς.
Λίγο μετά, είδαν ένα μικρό σπιτάκι, όπου μέσα έμενε η Άλισον. Ήταν ένα μικρό καλικατζαράκι, που έφτιαχνε διάφορες μαρμελάδες. Τους κοίταξε και τους είπε να μπούνε μέσα, για να φάνε και να δοκιμάσουν τις μαρμελάδες. Αφού φάγανε, σκέφτηκαν να πάνε πίσω στο παλάτι, για να μην τους καταλάβει κανείς.
Λίγο καιρό αργότερα η Λουδοβίκα ανακοίνωσε στην οικογένεια της πως θα παντρευτεί τον Κεν, δε θα ακούσει τις αντιρρήσεις κανενός! Έτσι τα δυο παιδιά παντρεύτηκαν. Με τον καιρό έκαναν μια ευτυχισμένη οικογένεια κι έζησαν αυτοί ευτυχισμένοι κι εμείς στην καραντίνα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου