(Εισαγωγικό Σημείωμα: Ο Ρόμπιν είναι διευθυντής ξενοδοχείου. Απρόσιτος, αυστηρός, ψυχρός. Με την απωθητική προσωπικότητα, δεν αφήνει κανέναν να τον πλησιάσει. Πριν χρόνια, όταν ακόμη ήταν παιδί, έπεσε θύμα μιας απαγωγής που συνέβη με σκληρούς όρους. Επέζησε ως εκ θαύματος!)
Σήμερα είναι πάλι σοβαρός. Ανέκφραστος, χωρίς χαμόγελο, λιγάκι αγενής -όπως άλλωστε συνέχεια ή τουλάχιστον στην πλειονότητα των κοινωνικών του συναναστροφών-.
Έγινε έτσι από τότε. Από τότε που βίωσε την τραγωδία. Μια θύμηση οδυνηρών γεγονότων, που για να τα ξεπεράσει και να μη νιώσει φόβο ή πόνο ξανά, ζωγράφισε ένα κουτί και κλείστηκε μέσα του. Είναι η άμυνα, το τείχος προστασίας του. Μ' αυτό φυλάγεται απ' τους ανθρώπους, απ' την κακία τους. Το κουτί τον κάνει δυνατό, ανίκητο. Δεν θα επιτρέψει να τον ξαναπλη-γώσουν. Μένει, λοιπόν, κλεισμένος όλα τα χρόνια εκεί, αγκαλιά με την οδύνη των αναμνήσεων, έχοντας μόνιμα μια θλίψη, μια χέουσα, ανοιχτή πληγή.
Είναι η μέρα πρόσληψης νέου υπαλλήλου στο ξενοδοχείο. Είδε πολλούς υποψήφιους να περνούν, αλλά μόνο έναν να ξεχωρίζει απ' το πλήθος. Ένα πρόσωπο που του θυμίζει κάτι απροσδιόριστο. Αποπνέει μια αίσθηση οδύνης. Του προκαλεί συγκίνηση και χαρά ταυτόχρονα. Μια αίσθηση ασαφή, ανεξήγητη, σαν να το γνωρίζει από παλιά. Είναι το πρόσωπο μιας άγνωστης κοπέλας που, όμως, κάνει την καρδιά του να χτυπά ρυθμικά.
Αυτό τον ωθεί να την προσλάβει. Έπειτα να την πλησιάσει, για να τη γνωρίσει. Έτσι θα καταλάβει από που προέρχονται τα συναισθήματα γι' αυτήν. Τόσο δυνατά, απρόσμενα, μα τόσο αληθινά που τρομάζει!
Τελικά μαθαίνει τη σοκαριστική αλήθεια. Η κοπέλα είναι το μικρό κορίτσι που βρισκόταν μαζί του στο τρομακτικό εκείνο σπίτι. Είναι αυτή που μοιράστηκε τις τραγικές εμπειρίες του, που του έδινε θάρρος και δύναμη με την παρουσία της. Μαζί πάλεψαν και νίκησαν τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες, τους φόβους τους. Παρείχαν ασφάλεια, σιγουριά, συντροφιά ο ένας στον άλλο. Ετσι καταφέραν σιγά σιγά να οπλιστούν με τη δύναμη ν' αποδράσουν, να γλυτώσουν από τους βασανιστές τους! Και τώρα την έχει δίπλα του. Και τον κοιτά μ' απορία, διερευνητικά.
Εκείνη γνώριζε τα πάντα! Από την πρώτη στιγμή! Γι' αυτό και ήρθε στο ξενοδοχείο. Ήθελε απεγνωσμένα να τον συναντήσει. Αποδείχτηκε, μάλιστα, πως τελικά είναι το κλειδί, για να ξεκλειδωθεί το «κουτί» του Ρόμπιν και να εξαϋλωθεί...
Με αυτήν δίπλα του, του δίνεται μια ευκαιρία ν' αντιμετωπίσει τ' αρνητικά συναισθήματα. Να τα αφήσει πίσω, στο παρελθόν. Τις άσχημες αναμνήσεις και καθετί τον «κλείδωνε», τον απομάκρυνε απ' τους ανθρώπους όλο αυτό το διάστημα.
Έτσι ο Ρόμπιν απαλλάχτηκε απ' το βάρος που κουβαλούσε. Κατάφερε να γίνει ένας άλλος άνθρωπος, διαφορετικός. Γλυκός και χαμογελαστός. Κι όλα αυτά, έξω από το «κουτί» του, μακριά απ'την απομόνωση! Μόνο με την Καθλίν πλάι του, σταθερά στο πλευρό του! (Κ. Φ.)
