«1999 κι εξής...»

Τούτη εδώ η στιγμή 

 του άθλιου ξεπεσμού

δεν είναι ώρα για ηθικοπλασίες,

ιδεοληψίες κι οράματα.

Σαν πάει κάτι 

να ειπωθεί

να κινηθεί ή 

να εγείρει δράση,

πάγωμα αλλόκοτο

στο χώμα το καρφώνει.

Γι’αυτό και τα ονείρατα 

προβάλλουν τόσο κρύα.

-πάντοτε ευωδίαζαν περίσσια ψυχραιμία-

περιεχομένου και ουσίας

ειλικρινώς κενά...

(Μ.Ι.)