Έναν καιρό και μια φορά, στο Χωριό των Κοκκινοτάκουνων Πουλιών, το Μαρμε-λαδοχώρι, ζούσε η οικογένεια των τρανών Διοργανωτών.
Η οικογένεια αυτή, κάθε χρόνο στις 7 Ιουνίου, είχε την ευθύνη διοργάνωσης της Γιορτής Μαρμελάδας. Όφειλε να συλλέγει τους καρπούς, αλλά και να συντονίζει τα συνεργεία διαλογής, αλέσματος και παρασκευής της μαρμελάδας. Ακόμη, έπρεπε να την φυλάει και να συλλαμβάνει όσους επιχειρούσαν να την κλέψουν, για να χαλάσουν τη Μεγάλη Γιορτή. Στο μεγάλο τραπέζι που στηνόταν κάθε χρόνο, μπορούσες να δοκιμάσεις κάθε λογής γεύσεις: βερίκοκο, κεράσι, φράουλα ή ροδάκινο. Όμως, η νοστιμότερη που μπορούσες να γευτείς, η σπεσιαλιτέ τους, ήταν η μαρμελάδα Σταφύλι. Άλλωστε, δεν μπορούσε να 'ναι άλλη καμιά, μια κι οι περισσότεροι κάτοικοι καλλιεργούσαν αμπέλια.
Ξαφνικά, μια μέρα προτού τη γιορτή, κάποιος απ' το Κουζινοχώρι έκλεψε την περίφημη μαρμελάδα Σταφύλι. Ήθελε να χαλάσει τη γιορτή, ώστε όλοι οι επισκέπτες του Μαρμελαδοχωρίου να αναγκάζονταν πήγαιναν αναγκαστικά στη Γιορτή Ταχυφαγείου στο Κουζινοχώρι. Αυτό οι Διοργανωτές δε θα το επέτρεπαν! Έτσι την επομένη ετοίμασαν τα πράγματα για το επταήμερο ταξίδι τους, γνωρίζοντας πως θα συναντούσουν αρκετά εμπόδια. Την πρώτη τους μέρα δεν συνάντησαν κανένα εμπόδιο. Ο ήλιος έλαμπε κι οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές. Τη δεύτερη, όμως, συνάντησαν τον ψηλό Λαβύρινθο του Λύκου κι αναγκάστηκαν να περάσουν από μέσα του. Βέβαια, θα μπορούσαν να πετάξουν από πάνω του, αν οι φρουροί του δεν τους ανάγκαζαν να περάσουν από μέσα. Ο Λαβύρινθος έκρυβε ποικίλες παγίδες, τις οποίες η οικογένεια απέφυγε στο παρά πέντε. Δυστυχώς, βγήκαν από τον Λαβύρινθο μία μέρα μετά. Την επομένη (τέταρτη μέρα) συνάντησαν το Δάσος των Ζωντανών Πεύκων, όπου έπρεπε να κάνουν απόλυτη ησυχία, για να μη τα ξυπνήσουν. Ένα μέλος της οικογένειας παραλίγο να χτυπήσει τα τακούνια του, προκαλώντας θόρυβο, αλλά η υπόλοιπη οικογένεια το συγκράτησαν. Και σ' αυτό το δάσος έχασαν μια μέρα.
Ξαφνικά, μια μέρα προτού τη γιορτή, κάποιος απ' το Κουζινοχώρι έκλεψε την περίφημη μαρμελάδα Σταφύλι. Ήθελε να χαλάσει τη γιορτή, ώστε όλοι οι επισκέπτες του Μαρμελαδοχωρίου να αναγκάζονταν πήγαιναν αναγκαστικά στη Γιορτή Ταχυφαγείου στο Κουζινοχώρι. Αυτό οι Διοργανωτές δε θα το επέτρεπαν! Έτσι την επομένη ετοίμασαν τα πράγματα για το επταήμερο ταξίδι τους, γνωρίζοντας πως θα συναντούσουν αρκετά εμπόδια. Την πρώτη τους μέρα δεν συνάντησαν κανένα εμπόδιο. Ο ήλιος έλαμπε κι οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές. Τη δεύτερη, όμως, συνάντησαν τον ψηλό Λαβύρινθο του Λύκου κι αναγκάστηκαν να περάσουν από μέσα του. Βέβαια, θα μπορούσαν να πετάξουν από πάνω του, αν οι φρουροί του δεν τους ανάγκαζαν να περάσουν από μέσα. Ο Λαβύρινθος έκρυβε ποικίλες παγίδες, τις οποίες η οικογένεια απέφυγε στο παρά πέντε. Δυστυχώς, βγήκαν από τον Λαβύρινθο μία μέρα μετά. Την επομένη (τέταρτη μέρα) συνάντησαν το Δάσος των Ζωντανών Πεύκων, όπου έπρεπε να κάνουν απόλυτη ησυχία, για να μη τα ξυπνήσουν. Ένα μέλος της οικογένειας παραλίγο να χτυπήσει τα τακούνια του, προκαλώντας θόρυβο, αλλά η υπόλοιπη οικογένεια το συγκράτησαν. Και σ' αυτό το δάσος έχασαν μια μέρα.
Την έκτη μέρα, έφτασαν επιτέλους στο Κουζινοχώρι. Εκεί, η οικογένεια πιάνει τον ληστή επ' αυτοφώρω να προσπαθεί να ανοίξει το βάζο με την πολύτιμη μαρμελάδα. Ευτυχώς, τον συλλαμβάνουν
πριν προλάβει να καταναλώσει το
παραμικρό!
Τελικά, πήραν πίσω τη μαρμελάδα και
βεβαιώθηκαν πως ο δράστης τιμωρήθηκε, όπως του άξιζε. Μετά επέστρεψαν βιαστικά στο χωριό τους, τη στιγμή ακριβώς που
άρχιζε η Μεγάλη Γιορτή.
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς μείναμε μονάχα με τη λιγούρα για μια...πολύ
ξεχωριστή Μαρμελάδα!
(Κ.Σ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου